استفاده از استراتژی های فراشناختی در درک شنیداری فراگیران ایرانی زبان انگلیسی در سطوح مختلف مهارت: تأثیر آموزش استراتژی

گوش دادن یکی از جنبه های اساسی توانش ارتباطی و پرکاربردترین مهارت زبانی است (richards, 2008). طیف گسترده ای از فعالیتها و وظایف در محیط های علمی-آموزشی اطلاعات شفاهی را شامل می شود؛ بنابراین زبان آموزان انگلیسی نیازمند داشتن مهارت شنیداری قوی واستراتژیهایی به منظور دسترسی به آن اطلاعات می باشند. هدف این مطالعه، بررسی استراتژیهای فراشناختی فرایند درک شنیداری توسط دانشجویان ایرانی زبان انگلیسی بوده است. به علاوه، این مطالعه به بررسی تأثیر آموزش صریح استراتژیهای فراشناختی بر شنوندگان در سطوح مختلف مهارت زبانی پرداخته است. بدین منظور، تعداد شصت نفر از دانشجویان رشته ادبیات انگلیسی و مترجمی سال اول( 23مرد، 37زن)، بامحدوده ی سنی 18 تا 22 سال، براساس روش نمونه گیری غیرتصادفی هدفمند انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه ی آگاهی فراشناختی شنیداری (vandergrift, et al., 2006) را تکمیل نمودند. میانگین زیرمجموعه های پرسشنامه، بر بالاترین سطح آگاهی فراشناختی برای استراتژی "حل مسأله" و کمترین سطح آگاهی برای استراتژی "دانش فردی " دلالت داشت. به منظور بررسی تفاوتها در استفاده از استراتژیهای فراشناختی شنوندگان با مهارت شنیداری بالا و پائین، شرکت کنندگان بر اساس عملکردشان در مقیاس نه گانه آزمون آیلتس به دو گروه مهارت شنیداری تقسیم شدند. نتایج به دست آمده از یک سری "تحلیل واریانس یک سویه" نشان داد میانگین نمرات شنوندگان با مهارت بالا در همه ی دسته بندی ها به جز برای دسته بندی "ترجمه ذهنی"، بالاتر از میانگین نمرات شنوندگان با مهارت کمتر می باشد. همچنین مشخص شد که تفاوت قابل توجهی در استفاده از استراتژیهای فراشناختی "دانش فردی" میان دو گروه از شنوندگان وجود دارد. در آخرین مرحله از مطالعه، شرکت کنندگان به دو گروه کنترل و آزمایشی تقسیم شدند. یک آزمون شنیداری آیلتس به عنوان پیش- آزمون از هر دو گروه گرفته شد. نتایج حاصل از آزمون تی نشان داد که میانگین نمرات پیش-آزمون در بین دو گروه دارای تفاوت معناداری نیست. بعد از دوره ی آموزش برای گروه آزمایشی، از هردو گروه آزمون شنیداری آیلتس دیگری به عنوان پس-آزمون گرفته شد. نتایج این آزمون تی مشخص کرد که شرکت کنندگان گروه آزمایشی به طور قابل توجهی عملکرد بهتری نسبت به شرکت کنندگان گروه کنترل داشته اند. به منظور تشخیص پیشرفت دو گروه، نمرات شرکت کنندگان در پیش-آزمون و پس-آزمون با استفاده از "آزمون تی موازی" مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تفاوت قابل توجهی میان میانگین نمرات پیش-آزمون و پس-آزمون برای گروه آزمایشی بعد از دوره ی آموزشی وجود دارد؛ درحالیکه تفاوت معناداری در میانگین نمرات پیش-آزمون و پس-آزمون گروه کنترل که دوره ی آموزشی دریافت نکرده بود وجود نداشت. نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر، کاربردهایی برای دانشجویان، مدرسان، طراحان برنامه درسی و طراحان کتابهای درسی انگلیسی به همراه دارد.